Zajęcia specjalistyczne
Szkoła w ramach zajęć rewalidacyjnych i pomocy psychologiczno-pedagogicznej prowadzi zajęcia:
- arteterapii
- muzykoterapii
- dogoterapii
- terapii ręki
- terapii pedagogicznej
- gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej
- dydaktyczno-wyrównawcze
- logopedyczne
- integracji sensorycznej SI
- z pedagogiem szkolnym
- z psychologiem szkolnym.
- trening umiejętności społecznych
- terapii metodą biofeedback
- terapii metodą Tomatisa
- w Sali Doświadczania Świata
WYBRANE METODY TERAPEUTYCZNE
W REWALIDACJI UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCH
ARTETERAPIA
czyli "terapia przez sztukę". Ważnym elementem jest sam proces tworzenia, a nie wynik końcowy. W arteterapii wykorzystuje się terapeutyczne walory poszczególnych dziedzin sztuki w procesie oddziaływania na osobowość człowieka, w szczególności na jego sferę emocjonalną. Między innymi wyładowanie negatywnych, skumulowanych emocjii, ośmielenie dzieci wycofanych.
MUZYKOTERAPIA
pomaga usprawniać i rozwijać zaburzone sfery osób z niepełnosprawnością intelektualną. Zajęcia muzykoterapii prowadzone są wg. określonych faz, obok przyswajania wiedzy i uwrażliwiania na dany element muzyczny, integrują uczestników, budują życzliwą atmosferę współpracy, oraz korzystnie wpływają na stan emocjonalny uczniów. W czasie zajęć wykorzystuje się formę zabawy, ruchu, tańca i obcowania z żywą muzyką. Uczniowie rozwijają swoje muzyczne zainteresowania, które prezentują na przeglądach i konkursach na szczeblu lokalnym czy ogólnopolskim zdobywając liczne nagrody.
DOGOTERAPIA
Istota dogoterapii polega na terapii kontaktowej, która wspomaga rozwój osobowaości, pozwala na usprawnienie rozwoju: ruchowego, emocjonalnego, intelektualnego i społecznego. Efekty terapeutyczne to min.: pokonanie lęku przed psami, zwiększenie poczucia bezpieczeństwa, chęci i motywacji do ćwiczeń, poprawa sprawności ruchowej i motorycznej. Celem tych zajęć jest: stymulacja rozwoju zmysłów i postrzegania, oderwanie od otaczającej rzeczywistości, zapewnienie pełnej satysfakcji i uśmiechu na twarzy dziecka. Edukacja z psem — ma na celu usprawnienie strefy intelektualnej i poznawczej. Pies używany jako pomoc naukowa, motywuje dzieci do nauki, pomaga dzieciom o obniżonej percepcji lub niechęci do przyswajania wiedzy.
TERAPIA RĘKI
Terapia Ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, jak również dostarczanie wrażeń dotykowych, poznawania różnych kształtów i struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania. Rozwija sprawność ruchową całej ręki i zdolność manipulacyjną dłoni, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. Kształtuje zdolności grafomotoryczne zwłaszcza naukę pisania. Celem terapii jest rozwijanie czynności samoobsługowych, sprawności manualnej, trening i korekcja funkcji pisania, rozwijanie czucia powierzchownego i głębokiego. Wybrane metody pracy to: stymulacja dotykowa (masaż dłoni, przedramienia, ramienia), sensoryczna, metody praktyczne (wykonanie określonego ćwiczenia przez ucznia), aromaterapia, relaksacja.
INTEGRACJA SENSORYCZNA SI
Integracja Sensoryczna to proces, dzięki któremu, mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów, rozpoznając je, segregując, interpretując i integrując ze sobą i z wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją. Terapia SI określana jest mianem „naukowej zabawy” podczas której dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego. Terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.
METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORN
Nazwa metody „Ruch Rozwijający” wyraża główną ideę metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania.
Podstawowe założenia metod to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
1.Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
2. Świadomości przestrzeni i działania w niej.
3. Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH
Zajęcia umiejętności społecznych mają na celu poprawę funkcjonowania społecznego uczniów poprzez wdrażanie prawidłowych wzorców komunikowania oraz ćwiczenie sposobów adekwatnego zachowania się w różnych sytuacjach dnia codziennego. Podczas terapii inicjowane są różne scenki, gdzie jedni uczestnicy treningu odgrywają określone role, a później cała grupa analizuje zaprezentowane przez odgrywających zachowania. Zajęcia prowadzone są przez dwóch terapeutów, co pozwala na monitorowanie i obserwację postępów każdego ucznia. Uczniowie otrzymują informacje zwrotne na temat swojego zachowania. Uczą się, w jaki sposób ich zachowanie wpływa na reakcje innych ludzi, uświadamiają sobie potrzebę rozwijania własnych kompetencji społecznych.
Program terapii przewiduje naukę następujących umiejętności społecznych:
- zawierania znajomości,
- zadawania pytań,
- słuchania,
- odmawiania,
- inicjowania rozmowy,
- dyskutowania,
- reagowania w sposób akceptowany społecznie na krytykę,
- radzenia sobie z emocjami i uczuciami.
GIMNASTYKA KOREKCYJNO - KOMPENSACYJNA
Gimnastyka korekcyjna jest jedną z najważniejszych metod zapobiegania i leczenia wad postawy.Zestawy ćwiczeniowe dostosowane są do indywidualnych potrzeb i możliwości wychowanków. Specjalnie dobrane ćwiczenia mają bezpośredni wpływ na korekcję istniejących wad postawy i zapobiegają ich pogłębianiu. Kształtują nawyk utrzymywania prawidłowej postawy ciała, rozciągają mięśnie przykurczone, skracają mięśnie nadmiernie rozciągnięte, zwiększają zakres ruchu w stawach. Pośrednio wpływają na podniesienie ogólnej sprawności i wydolności.